Dnevnik zabluda
Jezik i ksenofobija
Piše Slobodan Maldini
Što se više približavamo
Evropi, to nam ona sve više pokazuje svoje pravo lice. Još uvek se sećam hilljada
Roma deportovanih iz Evrope u Srbiju početkom 2000-tih, među kojima mnogi nisu
znali ni reč srpskog jezika. Oni su stizali avionima iz Nemačke na aerodrom u
Surčinu, odakle nisu znali gde da odu ni šta da rade. Danas naši severni susedi
iz Evropske unije grade žičanu ogradu prema Srbiji, a novoprimljeni u društvo
"evropske elite" susedi sa zapada ukidaju ćirilicu u svojim sredinama
i na taj način polako ali sigurno izbacuju srpski jezik iz svoje zemlje. A
istiskivanje jezika jednog naroda vodi njegovom kulturnom, a zatim i konačnom
zamiranju. Međutim, da li se monojezičnost smatra privilegijom jedne
"moderne" države, istovremeno kao što bi mnogi pomislili da je to i
"očišćenost" neke nacije od drugih naroda i narodnosti?
Bogatstvo jedne zemlje ne meri se samo materijalnim bogatstvom stanovnika
ili pojedinaca. Mnoge zemlje možda materijalno nisu bogate, ali sadrže
neverovatno kulturno bogatstvo. A ono se
ogleda u brojnosti i raznolikosti naroda, kultura, jezika. Nepal, država u
središtu Himalaja, prostire se na teritoriji jednakoj površini Srbije i
Hrvatske, a na njoj živi 26,5 miliona stanovnika, malo više nego što je živelo
u bivšoj Jugoslaviji. Tu se govori 125 dokumentovanih jezika, među kojima su:
Nepali, Nevari, Maitili, Taru, Gurung, Tamang, Magar, Šerpa, Bodžpuri i dr. Radio Nepal emituje vesti
na sedam osnovnih jezika. Sve etničke zajednice ravnopravno upotrebljavaju
svoje jezike i pisma.U Nepalu postoje sela koja su međusobno udaljena samo 5km,
ali njihovi stanovnici se međusobno ne razumeju, jer govore različitim
jezicima. Međutim, to nije prepreka za njihov skladan suživot. U susednoj Indiji,
danas stanovnici govore najmanje 780 različitih jezika, a za dodatnih 100
jezika pretpostavlja se da su u upotrebi kod manjeg broja ljudi. Mada je u toj
zemlji u poslednjih 50 godina izumrlo oko 250 različitih jezika, Indija je
danas verovatno najbogatija zemlja na polju kulture govora i pisma. U njoj
danas postoje čak 24 zvanična jezika, 86 pisama i čak šest osnovnih klasičnih
jezika: tamilski, tanskrit, telugu, Kanada, Malajam i Odija. Da podsetim, u Evropi
postoje dva klasična jezika: latinski i klasični grčki.
Neki misle da je stav države prema jeziku i pismu nacionalne manjine, kao
Hrvatske prema ćirilici, problem njene kulture. Međutim, ova politika
sistemskog gašenja jezika i pisma druge nacije po brojnosti je pokazatelj
ksenofobije te sredine. Evropska unija je nastala na ideji povezivanja država i
naroda oko zajedničkog cilja - progresa. Ili je možda stvorena u nameri dominacije
pojedinih nacija okupljenih u "društvo odabranih" koje se
"štiti" od naroda i kultura izvan njenih granica? (Na slici: Dimitrije
Bašičević Mangelos, "Manifest" i "Energija")
No comments:
Post a Comment