Dnevnik zabluda
Đubrište
Piše Slobodan Maldini
Prema oceni nekoliko svetski poznatih turističkih sajtova
i organizacija, Srbija je svrstana u najbolje destinacije u svetu. Turisti su
pozvani da posete našu zemlju i dožive njene jedinstvene prirodne lepote i
kulturna dobra. Dobijanjem prestižnog statusa svetske turističke destinacije
Srbija je drastično povećala prihod ostvaren u oblasti turizma. Izgradnji slike
o našoj zemlji kao jednistvenoj oazi lepote doprinele su fotografije kulturnih
i prirodnih dragulja: Kalemegdana,
jezera Uvac, Zaovinskog jezera, fruškogorskih manastira smeštenih u
stoletnim šumama. Gotovo da nema turističkog kataloga bez fotografija ovih
svetski jedinstvenih lepota.
Međutim, da li je Srbija turistički biser Evrope, ili je
samo bedna slika đubrišta, devastacije, pogrešne urbanizacije, lošeg prostornog
planiranja, neplanskog eksploatisanja i uništavanja svega što postoji: od
jedinstvenih kulturnih dobara do retkih prirodnih lepota? Nasuprot lažnoj slici
prelepe Srbije koju šaljemo u svet, alarmantno i šokirajuće deluju fotografije kojima
je preplavljen internet, koje otrežnjujuće svedoče o neverovatno teškoj
devastaciji prirodnih i kulturnih bogatstava Srbije. Na tim fotografijama
nalaze se zaštićena nacionalna dobra pod opsadom građevinskih mašina poput šireg
područja Kalemegdana, presušena korita najlepših jezera u Evropi u koja se
klizištima urušavaju okolne šume, ili beživotne planine opustošene zbog divljačke
seče stoletnih šuma. Alarmantno deluju podaci da je u Srbiji na delu
uništavanje više od 500 reka, na hiljade potoka, zbog čega bespovratno ostajemo
bez osnovnog životnog resursa - vode! Stanovnici Srbije izloženi su produženom
dejstvu uranijuma iz NATO bombi, uvozimo hranu najnižeg mogućeg kvaliteta,
genetski modifikovanu i opasnu po zdravlje, deca nam se igraju "otrovnim
igračkama", postali smo deponija tehnološkog otpada, iz Evrope uvozimo
automobile namenjene reciklaži...
Na planu urbanizma na delu je opšta devastacija gradskih
prostora. Pod naletom beskrupuloznih investitora nestaju poslednje gradske
humane oaze i parkovi, ruše se zakonom zaštićeni spomenici kulture da bi
ustupili prostor tržnim centrima. Zbog bolesnih ambicija neukih političara i
gladi moćnika za novcem, gradovi postaju smetlišta umesto da budu mesta pristojnog
života. Ali, postoji nešto još opasnije od haotične dezurbanizacije. To je
alarmantno uništenje kulture naroda, zbog čega se pretvaramo u mentalno
đubrište. U carstvu rijalitija, pornografije, duhovnog nasilništva u svim
društvenim sferama, od neprosvećenih do političara i akademika, padamo
dramatičnom brzinom na civilizacijsko dno. Kao što je u ekološkom i urbanom smislu
zemlja opustošena, razvoj kulture u Srbiji je degradiran, zaustavljen. Tome se
treba suprotstaviti. I tu se više ne radi o novcu. Radi se o opredeljenju nacije
za opstanak ili nestanak.
Na slici: Žičara na zakonom zaštićenom kulturnom dobru
Kalemegdanu, izvor: internet