Dnevnik zabluda
Priznanja u arhitekturi
Piše Slobodan Maldini
U galeriji "Atrijum" Biblioteke grada Beograda priređena
je izložba Asocijacije srpskih arhitekata "Umetnost arhitekture", na
kojoj su učestvovali naši najznačajiniji arhitekti - samostalni umetnici,
članovi Asocijacije i ULUPUDS-a. Na izložbi je dodeljena nagrada "Milan
Zloković", nazvana po imenu čuvenog začetnika arhitekture modernizma u
Srbiji, autorima: prof. dr. Petru Arsiću, Danilu Arsiću, Tanji Vrbnik-Brkić i
Ani Virijević za doprinos savremenoj srpskoj arhitekturi na projektu
rekonstrukcije manastira Tvrdoš kod Trebinja, BiH. Nagrada ovog najstarijeg srpskog
reprezentativnog udruženja retko je kredibilno priznanje koje se dodeljuje u
klimi opšteg sunovrata vrednosti u našoj arhitekturi. Jer, brojne degradirane
nagrade uručuju se arhitektima za prosečna dostignuća u razvoju struke, dok pojedine
velikane profesionalna priznanja često zaobiđu ili im stignu prekasno.
Kada je 2013.
dodeljena Velika nagrada arhitekture Udruženja arhitekata Srbije ostarelom,
zaboravljenom i nepravedno zapostavljenom profesoru arhitekti Branislavu
Milenkoviću (r. 1926), prilikom uručenja nagrade ovaj tada
osamdesetsedmogodišnjak održao je prisutnima nezaboravnu lekciju. U ironičnom
tonu, zahvalio je na "životnom priznanju" i rekao "da mu ono
veoma znači jer je vetar koji duva u leđa i pomaže mu da još više i bolje radi!"
Na još nespretniji način iz zaborava je
"izvučen" devedesetogodišnji bard srpske arhitekture Mihajlo Mitrović
(r. 1922) kada je 2012. predložen za kandidata da bi odmah zatim bio odbijen njegov
prijem u dopisnog člana SANU. Na istoj izbornoj skupštini Mihajlov 26 godina mlađi
kolega Branislav Mitrović (r. 1948) izabran je za redovnog člana.
Zbog ovakvih
primera, nije čudo što su mnoga priznanja na planu arhitekture danas dovedena
do apsurda. Nagrada "Ranko Radović", osnovana da afirmiše
kritičko-teorijsku misao u arhitekturi, nosi ime po mnogima kontroverznog
arhitekte. Poznati ministar u Vladi Mila Đukanovića, Radović je karijeru počeo
na beogradskom arhitektonskom fakultetu, kojeg je napustio početkom devedesetih
zbog odlaska u inostranstvo. Po povrtaku u Beograd, nezadovoljan što ga mesto
za katedrom na fakultetu nije sačekalo, prelazi u Novi Sad. Tu osniva Departman
za arhitekturu na Fakultetu tehničkih nauka, instituciju krajnje upitnog
akademskog nivoa zato što su u njoj preko noći doskorašnji neiskusni studenti na
sumnjiv i ekspresan način proizvođeni u doktore nauka i univerzitetske
profesore.
Mnogima smeta što
Salon arhitekture, nekada najprestižniju izložbu savremene arhitekture u Srbiji,
umesto arhitekte danas vodi istoričarka umetnosti. Niz godina Salonom autorski
rukovodi Ljiljana Miletić Abramović, direktorka Muzeja primenjene umetnosti, a priznanja
ove nekada najpoznatije manifestacije arhitekata, danas nemaju ni delić svog negdašnjeg
sjaja.
Na
fotografiji: projekat rekonstrukcije manastira Tvrdoš, Petar Arsić i dr.
No comments:
Post a Comment